Αιμίλιος Ριάδης – Emilios Riadis

Ο Αιμίλιος Ριάδης – Emilios Riadis (1880-1935) γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Ο Ριάδης θεωρείται μια από τις σημαντικότερες μορφές της Ελληνικής Εθνικής Μουσικής Σχολής, έχοντας διαπρέψει τόσο στη σύνθεση όσο και στην ποίηση.
Ο Ριάδης πραγματοποίησε σπουδές πιάνου και θεωρίας της μουσικής με τον Δημήτριο Λάλλα, πρώην μαθητή του Βάγκνερ, και στη συνέχεια συνέχισε περαιτέρω σπουδές στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών του Μονάχου. Από το 1910 έως το 1915 διέμενε στο Παρίσι, όπου το έργο του έτυχε σημαντικής αναγνώρισης και αποδοχής από το κριτικό κατεστημένο. Το 1915 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ως καθηγητής πιάνου στο πρόσφατα ιδρυμένο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Το 1923, του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Τέχνης και Επιστημών.
Η παραμονή του Ριάδη στο Παρίσι, καθώς και οι συναναστροφές του με συνθέτες που εκπροσωπούσαν την εκκολαπτόμενη γαλλική σχολή, επηρέασαν βαθύτατα την εξέλιξη του μουσικού του ύφους, το οποίο παρουσιάζει έντονη ιμπρεσιονιστική ευαισθησία. Τα τραγούδια αντιπροσωπεύουν σημαντικό μέρος του έργου του, περιλαμβάνοντας ένα ευρύ φάσμα μουσικών στυλ. Τα τραγούδια του Ριάδη θεωρούνται εμβληματικά έργα στον κανόνα της ελληνικής μουσικής, έχοντας ερμηνευτεί από μερικούς από τους πιο καταξιωμένους καλλιτέχνες της εποχής του. Το ανήσυχο και ερευνητικό του πνεύμα, που είναι εμφανές στις πολυάριθμες διορθώσεις και αναθεωρήσεις που έκανε στα χειρόγραφα και τα δημοσιευμένα έργα του, αντανακλά μια συνεχή επιδίωξη της τελειότητας.