Το Υπόγειο του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο Βρετάνια

Η χθεσινή παράσταση 4/2/2025 το “Υπόγειο” του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι στο Θέατρο Βρετάνια υπήρξε μια βαθιά υπαρξιακή και αισθητικά ολοκληρωμένη θεατρική εμπειρία. Το έργο, ένα από τα πλέον στοχαστικά και υπαρξιακά κείμενα της ρωσικής λογοτεχνίας, αποδόθηκε στη σκηνή με έναν τρόπο που ανέδειξε το φιλοσοφικό του εύρος, τη διανοητική του ένταση και την τραγική ειρωνεία που το διαπερνά.

Ο εξαιρετικός Δημήτρης Πιατάς, στον ρόλο του Ανθρώπου του Υπογείου, απέδωσε μια ερμηνεία καθηλωτική. Με μια συγκλονιστική σκηνική παρουσία και έναν λόγο που ισορροπούσε ιδανικά ανάμεσα στον σαρκασμό, την οδύνη και την αδιέξοδη αυτογνωσία, ενσάρκωσε έναν ήρωα ταυτόχρονα αποκρουστικό και βαθιά ανθρώπινο. Η ερμηνεία του υπήρξε εσωτερικά πολυδιάστατη, γεμάτη λεπτές νοηματικές αποχρώσεις και δραματικές εντάσεις, που έδιναν στο κείμενο μια σπαρακτική αμεσότητα.

Στο πλευρό του, η υπέροχη Κατερίνα Μισιχρόνη στον ρόλο της Λίζας ερμήνευσε με ευαισθησία και αμεσότητα την εσωτερική διαδρομή του χαρακτήρα της, με την αρμόζουσα λιτότητα αλλά ταυτόχρονα με την απαιτούμενη ένταση, δημιουργώντας έναν ιδανικό αντιστικτικό πυρήνα στον κόσμο του ήρωα. Η παρουσία της δεν ήταν απλώς συμπληρωματική, αλλά καθοριστική για τη συναισθηματική κορύφωση της παράστασης.

Σημαντική ήταν και η συμβολή του Κωνσταντή Ζημιανίτη, ο οποίος προσέδωσε στην παράσταση μια επιπλέον διάσταση, καθώς και της ομάδας χορού, που με τις “υφέρπουσες” κινήσεις τους χρωμάτισαν θυμικά τη δραματουργική ένταση και την ψυχολογική τοπογραφία του έργου.

Η σκηνοθετική προσέγγιση απέφυγε τις επιδερμικές ερμηνείες και εστίασε στη βαθύτερη ουσία του κειμένου, δημιουργώντας μια παράσταση εσωτερικά σφιχτοδεμένη και αισθητικά άρτια. Ο φωτισμός και η μουσική συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση μιας κλειστοφοβικής ατμόσφαιρας, που ανέδειξε με τον πλέον εύγλωττο τρόπο τον εγκλωβισμό του ήρωα στις ίδιες του τις σκέψεις.

Το “Υπόγειο” στο Θέατρο Βρετάνια είναι μια παράσταση που δεν αφήνει τον θεατή αδιάφορο. Είναι μια βαθιά υπαρξιακή εμπειρία, μια πρόκληση για τον νου και την ψυχή, που αξίζει να βιωθεί.

© Yiannis Panagiotakis