Richard Strauss – Lied der Frauen, Op. 68 No. 6: Ένα αντίο στον ρομαντισμό

Μια Μουσική Επανάσταση Κρυμμένη σε ένα Lied

Ο Richard Strauss, μάγος των συμφωνικών ποιημάτων και αρχιτέκτονας της μετα-ρομαντικής όπερας, δεν ήταν απλώς ένας συνθέτης. Υπήρξε ένας μουσικός αφηγητής, ένας ζωγράφος συναισθημάτων, ένας εξερευνητής της ανθρώπινης φύσης. Στο Lied der Frauen, Op. 68 No. 6, ο Strauss δεν συνθέτει απλά ένα τραγούδι, αλλά ένα ολόκληρο ψυχογράφημα, όπου η γυναικεία φωνή μετατρέπεται σε ηχώ του άρρητου, του λησμονημένου και του υπαρξιακά αναπόφευκτου.

Ένα αντίο στον ρομαντισμό

Αν και η μουσική του Strauss διατηρεί τις ρίζες της στο ρομαντισμό, το Lied der Frauen φέρει ψήγματα της αισθητικής αλλαγής που προοιωνίζει το 20ό αιώνα. Η αρμονική του γλώσσα, αν και δεν αποκηρύσσει τη διαύγεια του παρελθόντος, εισάγει εντάσεις, αμφισημίες με μια σχεδόν κινηματογραφική αφήγηση. Ο Strauss δεν αφήνει την μελωδική γραμμή να ρέει αβίαστα, αλλά την σμιλεύει έτσι ώστε να δίνει την αίσθηση ενός θεατρικού μονολόγου σε μικρογραφία.

Ο Χρόνος Διαλύεται στην Άρση της Νότας

Η χρήση της αρμονίας εδώ είναι αποκαλυπτική: μικρές χρωματικές εκτροπές δημιουργούν ένα αίσθημα ανησυχίας, σαν η μουσική να μην θέλει να σταθεί σε ένα σταθερό έδαφος. Οι συγχορδίες δεν επιλύονται πάντα όπως θα ανέμενε κανείς, και αυτό γεννά μια αίσθηση αβεβαιότητας. Οι εναλλαγές μεταξύ ηρεμίας και έντασης είναι οιονεί μια μυσταγωγία της αντίθεσης, σαν μια εσωτερική πάλη που δεν έχει τέλος.

Ο Strauss, με την οξυδερκή αίσθηση του λυρικού δράματος, δίνει στη μουσική μια διαδοχή συναισθηματικών κύκλων: από τη νοσταλγία στη θλίψη, από την ελπίδα στην ματαίωση, από την επιθυμία στη σιωπή.

Ένα Lied, Ένας Κόσμος

Το Lied der Frauen δεν είναι απλώς ένα κομμάτι στο Opus 68. Είναι ένας μικρόκοσμος όπου οι ρόλοι αντιστρέφονται, όπου η μουσική μιλά για λογαριασμό αυτών που δεν μπόρεσαν να ακουστούν. Είναι μια κρυφή διαμαρτυρία, μια ελεγεία για το ανεκπλήρωτο, μια σκιά που διαστέλλεται και συστέλλεται μέσα στις φθίνουσες αποχρώσεις της Straussικής αρμονίας. Και όπως κάθε μεγάλο έργο, δεν τελειώνει ποτέ πραγματικά. Μένει να ηχεί μέσα μας, προκαλώντας ερωτήματα που ίσως δεν τολμούμε να απαντήσουμε.

© classical-music.gr